Kül Rengi

Bir kenarı yanmış sarı bir sayfa gibiyim.
Üflesen küllerimi uçarım
Doğamam küllerimden yeniden
Ben sadece bir yaprağım her ilkbaharda hevesle yeşerip
Her sonbaharda hayata yenilen.
Sarıyım ben.
Ama sadece yaprak olduğum için değil,
Hüzün olduğum için sarıyım:
Hasret sarısı, yaprak sarısı.
Arada bir de griyim,
Aradayım yani: yalnızım.
Ne siyah olmayı becerebildim,
Ne de beyaz.
Kül rengiyim anlayacağın.